Dag 2

Persoonlijke begeleiding van Jan Šiman

De volgende morgen waren onze groepsleden aan de beurt om ieder persoonlijk les te krijgen van Jan Šiman op het ‘instructie stuk’ van de Jizera.
In principe is Tsjechisch nimfen geen moeilijke techniek. Zo werkt het in theorie: met behulp van een nogal lange vliegenhengel wordt een leader met drie verzwaarde nimfen een korte afstand stroomopwaarts geworpen, met vaak niet meer dan een meter vliegenlijn uit de top van de hengel. De drift wordt gecontroleerd door de hengeltop hoog te houden en de stroming te volgen, terwijl contact gehouden wordt met de nimfen en de beetverklikker (in dit geval een stuk braided backing, goed ingevet) precies op / in het wateroppervlak gevoerd wordt.

Persoonlijke begeleiding van Jan Šiman op de Jizera.

Omdat je niet veel meer dan de leader en een of twee meter vliegenlijn uit hebt, vis je in feite onder je eigen hengeltop. De drifts die de vliegen maken zijn kort, misschien maximaal acht of tien meter maar och, vlagzalm is niet zo schuw. Na enige oefening is het mogelijk om de kleinste aanbeet waar te nemen door de beweging van de indicator, of de beten zelfs te voelen. Deze zeer scherpe beetregistratie is een van de sleutels tot het succes van de techniek.
Een cynicus zou opmerken dat een en ander ook met een korte vaste hengel en een dobbertje zou kunnen, en ik twijfel er niet aan dat het lukt, maar een vaste hengel is een wel erg lomp instrument vergeleken bij de juiste vliegenlat.

Bert Vosters probeert op de Kamenice vlak achter het pension enkele forellen op de 'klassieke' manier met de nimf te slim af te zijn.

Een lichtgewicht hengel in de klasse 3-6 (*), 8 ½ tot 10 voet, met een redelijk snelle actie en een gevoelige tip is het ideale werktuig om de beste beetregistratie te krijgen. Met een optimale hengel-en-leader combinatie, en enkele uren oefening, kun je echt het verschil voelen tussen het over de stenen ‘rollen’ van de nimf en (jawel) een aanbeet van alweer een vlagzalm.

Afgezien van de keus van de hengel, maakt een grote aandacht voor schijnbaar kleine details het Tsjech nimfen tot wat het is: verbluffend effectief. Dikte, lengte en eigenschappen van het leadermateriaal; afstand tussen, en gewicht van de (welke?) vliegen (meestal gebruikt men drie nimfen, de zwaarste in het midden); en een zeker ‘watergevoel’ zijn allemaal belangrijke factoren.
Weer toonde Jan zich een geduldig en voortreffelijk leraar, vol met praktische tips en hints die me hielpen beter te begrijpen wat ik aan het doen was. Wat de stroming deed met mijn nimfen, hoe de plaatsen te herkennen waar de vlagzalm zich het liefst ophoudt, en (ook belangrijk) hoe ik bij het werpen kon vermijden dat de leader met de drie nimfen in de war raakte. Hoe en waarom ik de hengeltop hoog moest houden voor een beter gecontroleerde drift, sneller afzakken van de nimfen en een scherpere beetregistratie. Alle deelnemers waren het erover eens dat deze persoonlijke coaching zeer nuttig was en de ochtend ging dan ook snel voorbij met voor iedereen een paar mooie vissen.

In de namiddag, terwijl de derde groep haar individuele training ontving, besloot ik om het stuk van de Kamenice stroomopwaarts van het pension eens te gaan verkennen. Het is een gevarieerd stuk water, meer forellenwater dan een vlagzalmstroom, met een redelijk verval en grote tot zeer grote keien die voor snelle runs en diepe pools zorgen. De dag ervoor had een van onze Belgische vrienden hier een bruine forel van 59 cm gevangen en ik stond te popelen om hier de Tsjech nimf methode (en mijn geluk) te testen. Robert ging met mij (en Ton) mee om wat video opnamen te maken, het is een erg pittoresk stuk. Ik moet zeggen dat ik het ook een erg moeilijk stuk rivier vond en na ruim twee uur klimmen, klauteren en vissen, waarbij ik menige nimf en enkele leaders verspeelde, had ik slechts twee baby forelletjes als resultaat. Ik besloot dat het genoeg was voor vandaag en keerde vroegtijdig terug naar de bar.

Een pittoresk stukje Kamenice ... Robert filmende op de voorgrond, Bert vissend op de achtergrond.